In 2016 verliet ik na een roerige periode Forza Haarlemmermeer. Ik was net begonnen aan een nieuwe baan bij een nieuwe werkgever, hetgeen veel drukte met zich meebracht. Er was nog geen zicht op dat mevrouw Van der V., die al in 2014 Forza verliet, in Luxemburg de bak in zou draaien en derhalve haar zetel in de Haarlemmermeerse raad zou opgeven. Kortom ik was druk met andere dingen en er viel niet te verwachten dat ik op korte termijn een politieke rol van betekenis zou kunnen gaan spelen. Daar kwam bij dat ik maanden onbezoldigd druk geweest was met de organisatie van het Forza #theaterdebat. Het #theatherdebat over het Oekraïene-referendum en de campagne daarom heen, waarvoor ik, namens de partij, het initiatief had genomen en wat ik grotendeels had gerealiseerd was een hoogtepunt en een prima moment om afscheid te nemen.
In de roerige periode waar ik hiervoor van repte, was er een full charge rel gaande in Haarlemmermeer: twee raadsleden, Kees van der Linden en Anneke van der Veer beschuldigden een collega, Paul Meijer van uitgebreide fraude met belastinggeld. De hele episode duurde zo ongeveer een jaar, er werd minimaal een halve ton aan een extern onderzoeksbureau uitgegeven, de accountant van de gemeente werd voor de draad gesleept, alle registers gingen open, onder leiding en met goedkeuring van de toenmalige burgemeester Theo Weterings. Resultaat van de hele situatie: De fractie van Forza werd gekort op de jaarlijkse fractebijdrage vanuit de gemeente voor een paar duizend euro en verder: helemaal niets. Niemand werd veroordeeld, er werd geen fraude aangetoond en verder: glas, plas,... Ja, er werd een uitgebreid debat gevoerd over ... de omgangsvormen. Uiteraard wist de deftige, fatsoenlijke politieke goegemeente de schuld alsnog grotendeels op Forza te schuiven. Forza (en ik zelf niet in de laatste plaats) werd er van beschuldigd er met gestrekt been tegen in gegaan te zijn; ongefundeerde beschuldigingen over fake accounts vlogen me om de oren. Jawel, ik schreef er in die tijd af en toe een kritische blog over, maar met bedrog heb ik me nooit beziggehouden.
Oproerkraaiers zoals Van der Linden weten hoe ze de media (die toen nog nauwelijks MSM werden genoemd) moeten bespelen en voor hun karretje spannen.
De afgelopen tijd moest ik met een glimlach terug denken aan de periode zoals ik die hierboven beschrijf. Erik Vermeulen, die me in 2018 nog verzocht om me weer bij Forza aan te sluiten gaat nu ballistic in de pers over Paul Meijer, die al eerder schietschijf was van ongefundeerde beschuldigingen. Erik speelt aanklager, rechter, beul en verslaggever tegelijk, met de manier waarop hij Meijer aanpakt. Ik volg het met buitengewone belangstelling.
Wat ik niet goed begrijp is dat de burgemeester zich publiekelijk op de vlakte houdt over de rol van Vermeulen, die volledig in strijd met de gedragslijn integriteit van de Haarlemmermeerse raad losgaat in de media. Hoewel de burgemeester een gekozen raadslid onmogelijk de mond kan snoeren zou het haar sieren als ze het gedrag van Vermeulen in de media publiekelijk zou veroordelen. Zonder overtuigend bewijs of een veroordeling en met zeer beperkte juridische kennis zet Vermeulen Meijer neer als een misdadiger, het zal je maar gebeuren. Door dit zonder tegenwerpingen toe te staan maakt burgemeester Schuurmans geen reclame voor het openbaar bestuur, noch zal het veel weldenkende mensen warm laten lopen voor een rol in de plaatselijke gemeenteraad. Haar zwijgen hierover vergroot de bestaande kloof tussen burger en politiek slechts.
Meijer laat intussen weinig van zich horen. In een reactie aan Bart Boele van het Haarlems Dagblad zegt hij dat hij moddergooien aan Vermeulen overlaat en de uitkomst van het onderzoek met vertrouwen tegemoet ziet. Wat mij betreft heeft hij gelijk. De beschuldigingen van Vermeulen zijn in onderzoek en, terwijl Vermeulen intussen kwistig met 'bewijsstukken' die in zijn straatje te pas komen op social media strooit, heeft Meijer intussen tenminste geleerd dat je moet stilzitten als je geschoren wordt en houdt zich daarmee aan de gedragslijn, waar zijn partij overigens nooit formeel mee instemde.
Misschien moeten we eens een bakje koffie drinken binnenkort, bij de barbier.
Op anderhalve meter afstand natuurlijk, mag dat nog, of moet het online tegenwoordig?
Reacties