Er is veel geschreven en gezegd de afgelopen tijd over de vrijheid van meningsuiting en het recht om te beledigen. Ik ben van mening dat zonder het laatste het eerste niet kan bestaan. Sterker nog: ik ben van mening dat beledigen helemaal niet kan. Mensen kiezen er tenslotte zelf voor of ze zich beledigd vóelen of niet. En wat voor de één beledigend overkomt is dat voor een ander vaak niet. Ik zal een voorbeeld geven: niet lang na de verkiezingen had ik via social media een conversatie met een lid van een andere lokale Haarlemmermeerse partij. Het ging er over dat we beiden niet in de raad gekozen waren, omdat onze partijen een relatief gering aantal stemmen te kort kwamen om voor onze zetels in aanmerking te komen. Ik vertelde de dame in kwestie dat ik niettemin optimistisch bleef voor de komende raadsperiode en dat ik de hoop om alsnog in de raad te komen niet opgaf. Vier jaar is nu eenmaal een behoorlijk lange periode, waarin veel kan gebeuren, omstandigheden kunnen verande
Vanavond vond burgemeester Theo Weterings van Haarlemmermeer het nodig om mij op de publieke tribune, in het openbaar, aan te spreken over hem -kennelijk- onwelgevallige tweets. Ik vind het een bijzonder laffe actie om mij -met naam en toenaam- aan te spreken bij een debat waar ik niet het woord mag voeren en derhalve geen recht heb op een weerwoord of een wedervraag. Ook VVD burgemeesters hebben dus schijnbaar moeite met Het Vrije Woord. Het was een juiste beslissing van me om destijds de VVD de rug toe te keren. Ook blijken mijn twijfels, die ik destijds, bij de benoeming als fractieassistent, al had over Weterings en zijn selectieve verontwaardiging wederom terecht. Als een D66 mevrouw mij bij de eerste de beste sessie waar ik aan deelneem neerzet als een nazi , dan is dat gewoon geoorloofd. Daar wordt verder met geen woord over gerept. Ik vind dat prima, ook überdomme D66 vrouwtjes hebben recht op het vrije woord. Maar als zij vervolgens het woord "fatsoen" in de mo