De laars van de burgemeester

Vanavond vond burgemeester Theo Weterings van Haarlemmermeer het nodig om mij op de publieke tribune, in het openbaar, aan te spreken over hem -kennelijk- onwelgevallige tweets.
Ik vind het een bijzonder laffe actie om mij -met naam en toenaam- aan te spreken bij een debat waar ik niet het woord mag voeren en derhalve geen recht heb op een weerwoord of een wedervraag.

Ook VVD burgemeesters hebben dus schijnbaar moeite met Het Vrije Woord. Het was een juiste beslissing van me om destijds de VVD de rug toe te keren. Ook blijken mijn twijfels, die ik destijds, bij de benoeming als fractieassistent, al had over Weterings en zijn selectieve verontwaardiging wederom terecht.

Als een D66 mevrouw mij bij de eerste de beste sessie waar ik aan deelneem neerzet als een nazi, dan is dat gewoon geoorloofd. Daar wordt verder met geen woord over gerept. Ik vind dat prima, ook überdomme D66 vrouwtjes hebben recht op het vrije woord. Maar als zij vervolgens het woord "fatsoen" in de mond neemt, dan heb ik daar mijn eigen associaties bij. Ook dat recht behoud ik me voor.

Voor wethouders en raadsleden die het aanmoedigen dat de schaarse sociale woningvoorraad in de gemeente grotendeels verdeeld wordt onder nieuwkomers van buiten Nederland, die daarbij voorrang hebben op toewijzing van een woning, daar kan ik maar één term voor bedenken. Zij steunen een apartheidsbeleid dat achterstelling van een grote groep (autochtone) Nederlanders tot norm maakt.
Als ik daar over twitteren wil, of mij anderszins uiten, terwijl ik geen deelnemer ben aan het debat van de raad, dan staat mij dat vrij in dit land. Daar is bloed voor gevloeid, veel bloed. Weterings  lapt dat aan zijn laars. Ik weet wel waar die laarzen vandaan komen.