Dat heeft zo'n jongen toch niet nodig....

Regelmatig maken mensen opmerkingen over mijn uitlatingen op social media. Een veelgehoorde opmerking is dat ik met regelmaat "op de man (m/v) speel", met name als het politici betreft. Veel mensen vinden dat ongepast, discussies zouden over inhoud moeten gaan, niet over personen of hun eigenschappen. 

In een ideaal politiek landschap klopt dat natuurlijk ook. Discussies horen over inhoud te gaan, over ideeën en standpunten, niet over randverschijnselen als personen en hun (on)hebbelijkheden. Hoewel er geen bron is die het onomstotelijk aantoont wordt aan Eleanor Rooseveldt het volgende citaat toegeschreven: “Great minds discuss ideas, average minds discuss events, small minds discuss people.” Het is, voor veel mensen, een herkenbare waarheid, ongeacht of de voormalige Amerikaanse First Lady dit nu wel of niet gezegd heeft. Volksvertegenwoordigers zouden dus veel meer met ideeën of standpunten bezig moeten zijn en minder met elkaar. Misschien zelfs wel minder met politiek, maar meer met belangen van de groep kiezers die ze vertegenwoordigen.

Ik ben opgegroeid in een wereld vol ondernemers. Waar een man een man is en een woord een woord. Waar je weet wat je aan elkaar hebt en afspraken bijkans heilig zijn, ongeacht of ze ooit op papier beland zijn. En waar je elkaar ook ongezouten de waarheid kunt zeggen, zonder dat zoiets tot ruzie hoeft te leiden. Pim Fortuyn het drukte als volgt uit: "Ik doe wat ik zeg en ik zeg wat ik doe!" Ik noem het wel eens "de nuchterheid van Noord-Hollandse boeren", deze no nonsense mentaliteit, al is deze mentaliteit natuurlijk niet exclusief voor agrariërs uit deze provincie.

In het politieke spectrum ligt dat anders. Politici, in tegenstelling tot Noord-Hollandse boeren, maar ook anders dan volksvertegenwoordigers, hebben geen standpunten. Politici hebben belangen. Dat is fundamenteel iets anders. Sommige politici gebruiken alle mogelijke middelen, vaak echter met uitzondering van standpunten, om hun belangen na te streven. In het gunstigste geval stroken die met de belangen van een groep kiezers, maar veel vaker komen die belangen slechts overeen met belangen van een (gemeente)bestuur, hun partij, hun fractie of zichzelf. 

Politici, niet te verwarren met volksvertegenwoordigers, vind ik doorgaans verachtelijke types. Ik kan er niets mee, want kan niet op hun woorden afgaan. Hun woorden die dikwijls veelal anders zijn dan hun daden. Een woord dat ze net zo gemakkelijk geven als intrekken als dat in hun belang is. Het meest verachtelijke type politicus is het soort dat wel over ideeën wil discussiëren, mits die van de juiste persoon of partij komen. Zo zijn er types die tegen de macht aanschuren, de pers heeft ze ook, maar als politicus zijn ze nóg verachtelijker; types die machthebbers naar de mond praten en linksom of rechtsom altijd verdedigen wat uit het centrum van de macht voortkomt. Misschien "omdat het zo hoort", misschien uit eigenbelang of misschien om zich maar vooral politiek correct voor te doen. Dit type politicus zal goede ideeën die van verkeerde partijen komen altijd afbranden. Niet omdat het idee slecht is, maar omdat degene die er mee kwam hem of haar niet aanstaat. Met dit type politici is de Haarlemmermeerse raad tot aan de nok gevuld.

Ter illustratie kan ik een recent sprekend voorbeeld geven van hoe goede ideeën voor bepaalde mensen fout worden als ze uit een hoek komen die ze niet aanstaat: Forza! stelde voor een regenboogzebrapad in de gemeente aan te leggen, om daarmee te laten zien dat de gemeente stáát voor acceptatie van seksuele diversiteit. De hoon was niet van de lucht. Waar in andere grote gemeentes als Maastricht, Utrecht, Tilburg en Rotterdam dit soort initiatieven, veelal op instignatie van Groen Links, omarmd zijn of worden, valt in Haarlemmermeer Forza! fractievoorzitter Paul Meijer veelal hoon ten deel. Een willekeurige greep uit de reacties:

"Dit soort voorstellen geeft duidelijk het niveau van politiek bedrijven van Forza aan....veel onzin bedenken, publiciteit zoeken en de echt belangrijke zaken in zijn geheel niet begrijpen."

"Tjonge wat een onzin, misschien een leuk idee om alle raadsleden in een regenboogpak te steken."

"Meneer Meijer doet er ook alles aan om steeds in de picture te staan. Hij kan zich beter bezig gaan houden met belangrijkere zaken, al schiet hij daar alleen maar op en komt nooit met een goede tegenhanger."

"Forza = 

Foute
Onzinnig
Raadsvoorstellen
Zonder 
Afloop"

"Dat is het nadeel van de Kieswet, iedereen mag, met genoeg aanhang, een partij beginnen." 

Bovenstaande is slechts een greep uit de reacties, maar tekenend voor het merendeel van de reacties is dat er geen enkel argument in staat. Het gaat over Forza!, over Meijer, en soms over hoe stompzinnig het idee is, maar vrijwel nooit over wáárom het een slecht idee zou zijn, of wat een beter idee zou kunnen zijn. Uiteraard, wie uitdeelt -zowel Meijer alsook ikzelf doen dat met enige regelmaat- moet kunnen incasseren ook. Ik heb er geen moeite mee. 

Eerder deze week werd ik op mijn Facebookpagina, in de reacties op deze post, aangesproken door Johan Rip. Op beschouwende wijze trachtte Rip mij van mijn ongelijk te overtuigen met betrekking tot het incident eerder deze maand waarbij de burgemeester mij uit de raadszaal stuurde. Ik ga die discussie hier niet herhalen, geinteresseerden kunnen het draadje op mijn Facebookpagina volgen, maar het toont aan dat ik zeker bereid ben om op basis van argumenten te debatteren. Het heeft mijn voorkeur zelfs. Maar Johan kan mij niet overtuigen, met name omdat hij geen enkel valide argument aandraagt waarom ik een bestaande regel had overtreden. Hij neemt als uitgangspunt zijn persoonlijke opvattingen over fatsoen. Die hij daarmee universeel tracht te maken.

Ik zei op Twitter eerder dat o.a. Johan Rip apartheid een gezicht geeft doordat hij bij hoog en bij laag kabinetsbeleid verdedigt, dat onderscheid maakt op grond van afkomst, bij het toewijzen van een sociale huurwoning. Ik  vind apartheid een verachtelijke ideologie. Ik vond dat toen het in Zuid-Afrika de norm was, ik vind dat evengoed nu het in Nederland de norm lijkt te zijn geworden. 

Politiek correcten staan uiteraard op scherp als de term apartheid gebezigd wordt. Want apartheid is tenslotte het systeem dat de gekleurde medemens achterstelt, zo denken zij. Maar daar is geen sprake van. De betekenis van het Afrikaanse woord apartheid, dat in veel talen als leenwoord werd overgenomen is: 'onderscheid maken op grond van afkomst'. Ik vind mensen die verachtelijke ideologieën aanhangen "fout". Johan mag in de omgang een voorkomende kerel zijn, zijn apartheidsdenken diskwalificeert hem wat mij betreft als een serieus te nemen gesprekspartner. 

Johan lijkt ook vergeten te zijn dat hij het afgelopen jaar nauwelijks een discussie kon voeren zonder de vermeende dakloosheid van Paul Meijer even villein te noemen. Ik weet dat Paul woningzoekend was en is, maar hij is allesbehalve dakloos. 

Na de breuk tussen Forza! en het duo Van der Linden & Van der Veer voegde Rip me in het raadhuis eens toe dat ik wel zeker achter nepaccounts zou zitten om de twee zwart te maken. Ondanks mijn ontkenning bleef hij volharden om mij van een misdrijf te beschuldigen. Ik wil maar zeggen dat op de persoon spelen niet louter aan mijzelf voorbehouden is.

Zijn politieke collega Brigitte van der Erve, vice fractievoorzitter van de zelfde HAP-fractie waar Johan Rip de scepter zwaait schoot deze week in een ware stuip op Twitter omdat ik ergens sprak over een "Badhoevedorps Blaatorgel", zonder overigens direct haar naam daar mee in verband te brengen. Maar kennelijk voelde zij zich aangesproken door deze kwalificatie.

Zij mag zich daardoor aangesproken voelen, ook al heb ik haar al maanden geleden van mijn account verwijderd en volgens mij zelfs geblockt omdat ik op een zeker moment genoeg had van haar leeghoofdige, nietszeggende berichten. In een ver verleden heb ik wel eens een poging gedaan op inhoud een discussie te voeren met haar, maar die strandde op haar gebrek aan inhoud...

Twitter is een beperkt medium en leent zich met name voor one-linerachtige uitlatingen en korte, veelal ongenuanceerde discussies. Wie de nuance zoekt kan zich beter van andere middelen bedienen.
Ik blijf het opmerkelijk vinden dat een flink aantal raadsleden, dat zelf claimt niet of nauwelijks gebruik te maken van Twitter, kennelijk toch steeds mijn verrichtingen volgt op dit sociale medium. Lurkers worden gebruikers van Twitter genoemd die zelf niets bijdragen, maar slechts de uitlatingen van anderen volgen. Lurken aan twitter kan gewoon, ieder bepaalt voor zichzelf of en hoe hij of zij het medium gebruikt. 
Hoe fatsoenlijk het is om zelf op Twitter er het zwijgen toe te doen, maar dan wel via andere wegen aan uitlatingen op twitter te reageren, bij voorkeur via een platform waar de twitteraar bij voorbaat monddood is, zoals de burgemeester van deze mooie gemeente onlangs deed maar waar ook Rinus Beusenberg, Kees van der Linden, Anneke van der Veer, Brigitte van der Erve, Denise Abbas en veel andere raadsleden, échte politici, zich eerder van bedienden kunt u zelf beoordelen...

Mijn "op de man spelende" berichten hebben enkel als doel de ongeloofwaardigheid van bepaalde politici aan te tonen. Niets meer en niets minder. Deze "politici" geven daar zelf aanleiding toe, soms door foute ideologieën aan te hangen, soms door totaal inhoudsloos te zijn.

Dat heeft een jongen als ik niet nodig, zo zeggen sommigen. Dat klopt. Maar ik vind het een effectieve manier om in mijn ogen ongeloofwaardige politici aan de kaak te stellen.