Gelukszoekers: niks mis mee

In de Haarlemmermeerse gemeenteraad, maar ook elders, is regelmatig ophef over het gebruik van de term "gelukszoekers", waarmee volgens het politiek correcte deel der natie "vluchtelingen" op een onheuse wijze worden getypeerd. Ik ga u aantonen dat er met de term gelukszoekers helemaal niets mis is.

Volgens het woordenboek heeft het woord twee betekenissen:

1. iemand die zonder een vast plan de wereld intrekt om zijn geluk te beproeven; avonturier
2. iemand die erop uit is om snel rijkdom te verwerven zonder zich te bekommeren om de middelen die hij daartoe aanwendt

Beide betekenissen staan volledig los van het woord vluchteling. Niets in de definitie wijst er op dat gelukszoekers onder dreiging van oorlog of geweld er op uit zijn de in de definitie gestelde doelen te bereiken. 

"Als je naar de geschiedenis van Nederland kijkt kan je zien dat Nederlanders altijd al veel gereisd hebben over de gehele wereld. We hebben ook verschillende koloniën gesticht over de gehele wereld en over de hele wereld kom je typische Nederlandse achternamen voor als “de vries”, “van der valk” en dergelijke namen. Het is duidelijk dat Nederlanders altijd al een beetje over de wereld bol hebben gezworven opzoek naar handel in het begin en nu opzoek naar vertier, avontuur, rust en ruimte." Bron

Enfin, een gelukszoeker is dus duidelijk iets anders dan een vluchteling. Nederlanders hebben zelf een lange historie op het gebied van gelukszoeken. Vrijwel alle autochtone Nederlanders hebben wel familie die zich permanent elders in de wereld gevestigd heeft. In veel gevallen op zoek naar geluk. In de jaren vijftig van de vorige eeuw trokken grote groepen Nederlanders naar landen als Canada, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten, op zoek naar een beter leven. Vaak zonder een vastomlijnd plan. De Nederlandse overheid faciliteerde de volksverhuizing: ruim een half miljoen Nederlanders vertrok binnen enkele jaren voorgoed uit Nederland. Zij waren dus gelukszoekers in de eerste betekenis van het woord, zoals eerder omschreven. Op hen wachtte geen uitkering, geen kant en klaar huis, geen medische voorzieningen en geen gespreid bed. Zij waren pioniers die in vaak ruige, bevolkingsarme gebieden zélf een bestaan gingen opbouwen. 

Welk een verschil met de grote groepen immigranten die momenteel naar de Europese Unie en ook naar Nederland komen. Dat dit geen vluchtelingen betreft blijkt uit het feit dat velen diverse veilige landen door trekken. Ze geven daarbij vele duizenden euro's uit voor transport en aan mensensmokkelaars. Alles om ze maar in een land te brengen waar ze snel in aanmerking komen voor een uitkering, een woning en medische voorzieningen. 

Een veilig heenkomen zoeken is het doel van vluchtelingen. Dat is te vinden in diverse landen die veel dichterbij hun land van herkomst zijn dan Nederland. Dat betekent dat wie in West-Europa aankomt geen vluchteling is. 

Het feit dat de reis kennelijk een vastgesteld doel heeft, waarbij asiel geweigerd wordt in veilige landen, die minder goede voorzieningen bieden dan bijvoorbeeld Nederland, maakt dat wie in Noordwest Europa aankomt in de meeste gevallen automatisch volgens de tweede betekenis van het woord gelukszoeker getypeerd kan worden. Men is er op uit om zich zo snel mogelijk een comfortabel leven te verwerven en bekommert zich er daarbij niet om wie daarvoor opdraait. 

Doorgaans is dat de belastingbetaler die sociale voorzieningen mogelijk maakt. Met geld, dat voor een groot deel opgebracht wordt door werkende mensen, wordt een uitkering, een woning en waar nodig medische verzorging gefinancierd. Dezelfde belastingbetalers wordt in veel gevallen inspraak geweigerd over de vestiging van bijvoorbeeld een asielzoekerscentrum in hun omgeving.  Vaak zijn er voor de vorm wel activiteiten waardoor het er op lijkt alsof inwoners een stem gegeven wordt, maar in werkelijkheid onderhandelt het Centraal Orgaan Asielzoekers (COA) in achterkamertjes met burgemeesters en wethouders die bepalen voor de burger wat wijsheid is. Van een poll door een plaatselijke krant waaruit blijkt dat een belangrijk deel van de bevolking helemaal niet op de grote 

 (Bron: Dichtbij.nl)

toestroom van gelukszoekers, of vluchtelingen, zit te wachten wordt al snel gezegd dat deze niet representatief is. Iedereen kan stemmen, soms kunnen polls gemanipuleerd worden. De meute politiek correcte politici slikt nog liever hun tong in dan te zegggen: "dit lijkt een belangrijk signaal, laten we zélf de bevolking eens polsen via een referendum hoe ze er over denken."

Onze sociale voorzieningen zijn gebaseerd op solidariteit. Solidariteit is bij de enorme groep gelukszoekers waar wij nu mee geconfronteerd worden vér te zoeken. Niet zelden treffen vertegenwoordigers van groeperingen die in het land herkomst met elkaar strijden elkaar in Nederland. Die zullen niet bepaald solidair zijn met elkaar. Maar ook met de Nederlandse bevolking zijn gelukszoekers niet solidair. Hun doel is tenslotte niet om een goed werkende sociale staat op te bouwen, hun doel is snel rijkdom te verwerven zonder zich te bekommeren om de middelen die ze daartoe aanwenden.